De bioscoop had een typische bioscoop setting. Rond 13:00 was er bijna niemand die naar de bioscoop ging, dus zat ik samen met een medestudent in een zaal, die maar door 4 mensen werd bezet gehouden. De zaal heeft een groot aantal stoelen, wij zaten achterin, dus besloten later naar voren te gaan. Het scherm was al erg ver weg wanneer je in het midden van de zaal ging zitten. Dat vond ik wel jammer, omdat het scherm in de kleinere zalen groter oogt of is. De film was een en al spektakel. Een aanrader voor iedereen. De makers zelf hadden al gedeeld hoe zij dit de betere versie van de vorige Alice in Wonderland film vonden. Deze uitspraak maakte het een uitdaging om dit te laten blijken aan het publiek. De film was in 3D, passief 3D, geen actief. Dit was omdat passief 3D goedkoper is en voor meerdere mensen tegelijk toegankelijk. We kregen allereerst natuurlijk een lap reclame en trailers, die gelukkig niet al te lang waren. Toen begon de film. De haarscherpe kwaliteit in combinatie met de grootte van het beeld viel al snel op. Een van de redenen om deze film in de bioscoop te bezichtigen. Het verhaal begon met actie en sensatie. Erg slim om het verhaal op gang te brengen met wat achtergrond informatie van de hoofdpersoon Alice. In het avontuur waarbij het schip van haar uit omsingeling wist te ontsnappen, lieten de makers goed zien dat zij talent hadden voor computer bewerkte scenes. Er werden daarna enkele kwesties genoemd. Wanneer er een nieuw persoon die van belang was in de film voorbij kwam, zorgden de makers ervoor dat de actrice deze even benoemde in een conversatie. Erg handig, voor de kijker. Vervolgens leidde een oude vriend van haar (Een vlinder), die zij herkende, haar naar een kamer met een spiegel. Zij verdween hierin en kwam terug in Wonderland… Natuurlijk gebeurde daar ook een hele boel. Er werd al duidelijk gemaakt waar het verhaal om zou gaan draaien. Namelijk het gegeven dat de Hoedenmaker zou gaan sterven als hij zijn familie niet zou vinden. Alleen Alice zou dit op kunnen lossen. Ze moest hiervoor met tijd gaan spelen en in het verleden gaan. Dit deed zij dus. Ze moest eerst ‘’De Tijd’’ bezoeken. Hij bezat het belangrijkste element in het universum (het regelt de tijd). | |
Tijdens Alice’ avontuur in het verleden merkte zij inderdaad hoe zij het verleden niet kon veranderen, maar zag zij wel allemaal waarheden die zij nooit had geweten. Redenen voor iemands grote haat of verdriet. Toen zij eenmaal erachter kwam waar de familie van de Hoedenmaker was, gingen zij op zoek naar zijn familie, die op dat moment al die tijd door de Harten koningin werd vastgehouden (Hier zie je in de film de reden waarom voor). De Harten koningin sloot Alice en haar vrienden op om zelf terug het verleden in te reizen met haar zus. Wat er was een kleine onschuldige kwestie voor haar verdriet en boosheid. Wat? Liegen! Dus ging ze terug om het te herleven en te vertellen dat er gelogen werd… Maar zodra je oude ik en je huidige ik elkaar ontmoeten, heb je te erg met het verleden gespeeld en wordt ALLES geschiedenis. Dus het hele bestaan.
Het was erg mooi hoe de wereld verging. Alles werd onder een soort van koper en roest stekels gegoten. Alleen terugplaatsing van het gestolen element van de klok der klokken kon de Tijd redden… Dit moment gaf mij kippenvel, dus het is goed gelukt om op gevoel van de mens in te spelen, want uiteindelijk werd al duidelijk. Mensen vergaven elkaar. Dingen die ik uit de film geleerd heb: -Je kunt niet het verleden veranderen, maar je kunt er wel van leren. -Je hebt maar één familie, nu het nog kan, geniet met elkaar. -Besteed je tijd goed. -Één leugen kan alles in vlammen zetten. -Één verontschuldiging kan de oplossing zijn.
Kortom, een film met veel levenslessen en moralen. Super mooie graphics, geweldig verhaal en overtuigend spelende acteurs. Een aanrader voor iedereen.. Want het leert je meer over het leven.. Het laat je geloven in dromen en in jezelf.