Vrijdag, 3 mei 2016,
Voorstelling: Encounters along the Yangtze en David Bowie.
Na vaak voor een dichte deur gestaan te hebben stond hij vandaag eindelijk open. Het was gratis en toegankelijk voor mensen in een rolstoel. Naast de begaande grond was er een verdieping beneden nog meer te zien. Toen ik de tentoonstelling bezocht waren foto’s van David Bowie hier te bezichtigen. Voor rolstoel-gangers was er een lift. Het was lekker fris binnen en er was een kleine garderobe voor tassen en of jassen.
Het was een bescheiden selectie aan werken, die op bijzondere wijze waren opgehangen. Diverse werken waren omlijst en anderen waren op posterpapier geprint. Hier en daar overlapte het ene werk de andere, wat een speels karakter gaf. Erg veel tekst was er niet, maar de tekst die er was, was uitermate interessant om te lezen. Zo wist ik niet dat hoge jukbeenderen iets negatiefs voor een relatie betekende en een V-vormig gezicht het schoonheidsideaal was. De wijze waarop de foto’s waren gemaakt waren ook zeer mooi. Er was diversiteit tussen totaal scherp gestelde foto’s en focus punten.
De foto rechts vond sprak mij erg aan. In het begin had ik het niet eens door dat het om een foto in een foto ging. Evenals alle andere foto’s was deze foto haarscherp. Het leven in China langs de rivier stond vooral centraal. Naast de gemaakte serie video’s over het leven langs de rivier de Yangtze is deze fotoserie te bezichtigen voor (foto)liefhebbers. Wat een leuke extra was als verlenging op de populaire serie.
Het Noorderlicht heeft een kleine vestiging in het midden van de stad, waar periodiek voorstellingen zijn te bezichtigen. Voor mijn gevoel was ik er niet lang, waarschijnlijk door de kleinschaligheid en het gebrek aan tekst bij iedere foto’s. De beschrijvingen vind ik erg belangrijk. Ondanks dit was er geen negatief punt op te merken aan de tentoonstelling. Iedere foto was weliswaar uniek of behoorde tot een serie die erg aansprak. Het mooiste aan deze tentoonstelling is dat het over het echte leven gaat en het niet alleen de mooie dingen laat zien, maar ook de minder mooie dingen die het leven geeft.
Naast ‘’Langs de oevers van de Yangtze’’ was er ook een kleine expositie met foto’s van David Bowie, die gemaakt zijn door fotograaf: Gijsbert Hanekroot. Deze was op de verdieping onder de begaande grond ter grote van een klaslokaal. Het mooiste aan de foto’s vond ik de grootte en hoe zij nog zo scherp waren. De analoge camera laat voor mijn gevoel mooie korrels zien en heeft een bepaalde laag die digitale fototoestellen niet kunnen bereiken. Iets ouds, iets van het echte leven. Een soort van eigenschap. Het was jammer dat er niet meer foto’s waren van Bowie, wat ze waren anders dan de concertfoto’s van tegenwoordig. Ze trokken je als beschouwer echt in het geen wat gebeurde. Dit effect werd versterkt door de zeer grote prints van de foto’s.
Ik vond het erg leuk dat je gratis en gemakkelijk een foto tentoonstelling kunt bezoeken. Het fijne is dat het midden in de stad is en men er gemakkelijk mee in aanraking komt. Een goed initiatief om cultuur in de stad te halen en populariteit te vergroten! Ik ben al benieuwd naar de volgende tentoonstelling.