Drents Museum te Assen: Maya’s en Harry Muskee.
Hoewel ik dichtbij Assen woon en het voorgaande jaar vrijwel iedere dag in Assen kwam, ben ik nog nooit in het nieuwste gedeelte van het Drents museum geweest. Na de verbouwing heeft het museum een grote uitbreideing gemaakt, die gemixt gaat met de bouwstijl van de stad en de moderne hedendaagste stijl. Allereerst het gebouw. Welke erg groots oogt en op het eerste blik niet meer lijkt, dan wat je ziet. Wanneer je het gebouw binnen loopt kom je tot de verassing te staan dat het interieur van het oud Hollands ogende pand een moderne uitstraling heeft. Je loopt via de begane grond dmv een modern vormgegeven wenteltrap naar beneden. Een medewerker van het museum vertelde mij dat van alles wat er maar in het museum te zien is, de trap het meest gefotografeerde onderdeel is. Toevallig was ik de trap op dat moment aan het fotograferen. Wanneer je de trap naar beneden volgt, kom je in een ruimte waar de museum winkel zich bevond. De gehele omgeving was wit en omgeven door ramen, die het natuurlijke licht van buiten naar binnen liet. Het gaf een frisse en moderne uitstraling aan het museum.
Allereerst bezocht ik de tentoonstelling van de Maya’s, die zich in het nieuwste gedeelte van het museum bevond. Er waren zeer veel bezoekers voor een donderdag middag. Het nieuwste gedeelte bestond uit een grote ruimte, gescheiden door grote panelen, waar tekst op stond over de expositie. In het grootste gedeelte stonden verticale platen die aflopend qua hoogte liepen. Het was de bedoeling dat het publiek tussen deze platen door kon ‘’zichzachen’’. Tussen deze platen zaten vitrines met de museumstukken. Achter deze stukken zat een spiegel, wat erg fijn was. De stukken waren namelijk voornamelijk 3D en er was geen mogelijkheid om er omheen te lopen, dus kon je dmv de spiegels toch de achterkant van het kunststuk zien. Het museum liet je veel zien over de Maya’s en had een mooi groot lettertype voor mensen die minder goed kunnen zien. Een minpuntje was dat lastige begrippen niet werden uitgelegd. Een pluspuntje was dat de bijschriften zowel in het engels als in heet Nederlands was, zoals bij vele andere musea’s. Ik was eigenlijk meer verbluft door de architectuur van het museum, dan de collectie. Maar dat komt omdat ik voorheen altijd iets met architectuur had en dit eerder wilde worden. Ondanks dit gegeven was het geen dat ik zag erg interessant. Vooral de levenswijze was erg interessant. Daarnaast het feit dat men zoveel kon maken en ook zo gedetailleerd was echt mind-blowing. Er was daarnaast ook veel te zien van de steensoort Jade, die ik vroeger om een ketting kreeg. Het viel me op hoe vaak de Maya’s deze steensoort gebruikten vergeleken met anderen en dat liet mij al snel begrijpen, dat de steen daar voornamelijk voorkwam. Zij gebruikten de steen voornamelijk als juweel, waarschijnlijk door diens glans.
Na de tentoonstelling, die ons niet veel tijd kostte door de complexheid van het tentoonstellen, bezochten we de tentoonstelling van blues-zanger Harry Muskee. Dit bevond zich in het oudere gedeelte van het museum. Het was erg mooi vormgegeven. Het deed me denken aan de tentoonstelling van David Bowie, die ook in een donkere sfeervolle setting was tentoongesteld met achtergrond muziek. Het museum had daarnaast evenals bij Bowie, een podium gemaakt met daarop oude instrumenten en spelende muziek. Om het podium was een soort van tijdlijn gemaakt. Voor de platen van Muskee was een hele wand gemaakt, waar deze hingen. De gehele collectie aan LP’s en cd’s waren in het museum te zien met allemaal spulletjes van Muskee zelf. Iets wat ik ook erg leuk vond was de schrijfstoel van Muskee, met diens uitzicht afgebeeld op een print.
Vervolgens liep ik nog door het oude gedeelte van het museum. Voornamelijk de architectuur pakte mij. Ik was al eens eerder in het museum geweest voordat deze verbouwd werd. De standaard collectie had ik al gezien. Deze bestond uit het poppenmuseum, archeologie, enkele schilderijen en de gouden eeuw. Alles was in toepasselijke wijze afgebeeld. Schilderijen op een kleurige achtergrond en acheologie (zoals archeologie is) onder de grond, met een donkere tint. Dit maakte het voor spotjes mogelijk om het mooie reliëf van mummie’s te tonen.
Ten slotte bezocht ik de museum tuin, die aangelegd is tijdens de verbouwing van het nieuwe gedeelte. Het bestond uit een paar moestuintjes, die in een soort van strak heuvelachtige wijze lagen. Het was erg mooi weer, dus de tuin sprak ook erg aan. Over het algemeen is mijn ervaring met het museum zeer positief! Je komt allereerst in een prachtige omgeving, waarin allemaal oud hollands/franse gebouwen staan. Daarnaast sta je versteld van de omslag naar de modernere architectuur en ten derde, je kunt goed zien dat er veel werk in het tentoonstellen is gestopt. Al met al een museum dat zeer aan te raden is.