Mijn moeder kwam op een dag op het idee om naar Hilvarenbeek te reizen om naar de fotofair te gaan. Het zou een groots evenement zijn waar ook diverse curssusen en lezingen gehouden zouden worden. Erg leerzaam allemaal, dus reden we op een broeierige dag zonder airco naar het zuiden toe. De fair was in de Beekse Bergen. Je kwam binnen en liet je kaartje zien of kocht er eentje natuurlijk. Vervolgens kreeg je een tasje met informatie en de sponsors toegereikt, dat was wel erg fijn. Overal stonden witte tentjes met daarin diverse merken der fotografie. Er waren zelfs speciale reisbureau’s die met een groep (amateur) fotografen reizen om foto’s te maken. Ik had er nooit aan gedacht dat het bestond. Er werd erg goed reclame gemaakt en er waren leuke activiteiten. Zo moest je bij een stand die reizen verkocht een tentje in waarin je tot jezelf moest komen om later je perfecte landschap te beschrijven of tekenen.
Allereerst ging ik naar de Nikon stand, gezien ik zelf een Nikon bezit. Op het moment was er een man bezig druppelfotografie te demonstreren. Er stond een soort van instalatie waarbij je handmatig een druppel kon laten vallen. Deze machine stond dan in contact met de flitsers om het perfecte plaatje te krijgen. De achtergrond was een regenboog, zodat de kleuren mooi zouden vloeien. Het werd al snel duidelijk hoe lastig het was. We hadden het over enkele mogelijkheden zoals filmen of de camera meerdere foto’s in een keer te laten maken, maar bij het laten vallen van een druppel zijn snellere camera’s nodig. Naast deze demonstratie werd reclame gemaakt voor een aparaat waarmee je flitertijd in kon stellen. De man hielp me daarnaast mijn vragen te beantwoorden. Je mocht de flitshulp eventjes uittesten. Dat was erg fijn. Daarnaast hielp de man mij om de automatische ISO bepaling uit te schakelen. Dat redde eigenlijk mijn leven, want ik wist maar niet hoe ik het uit kon zetten. Een punt was dat deze man Engels sprak, dat was misschien wel lastig aangezien er veel ‘’grijze muizen’’ rondliepen.
Dat viel een vrouw die de Nikon club probeerde te versterken ook op. Zij moedigde mij als jonger iemand daarom ook aan om lid te worden. Er waren verder ook nog bmx rijders en een boxring, waar fotografen hun actiefoto’s op konden oefenen. Iedere stand had daarnaast ook nog objectieven die men uit kon testen.
Flitshulp test
Qua fasciliteiten waren er voldoende toiletten. Er waren twee barretjes en een cocktail bar, waar alleen alcoholvrij werd geschonken. De coktail bar schonk ons een gratis overheerlijke cocktail. Er was enkel maar één patatkraam, wat voor de hoeveelheid mensen te weinig was..
Ondanks dat er veel te doen was had ik toch meer verwacht. Het begin was het leukste, waarbij verschillende technieken werden gedemonstreerd en je deze zelf kon proberen. Daar was helaas te weinig van. Al met al was het wel een mooie ervaring, maar voor het bedrag dat je ervoor moest neertellen viel het tegen. Daarnaast was het onduidelijk aangegeven dat men een uitrijmunt moest kopen, wanneer zij het terrein wilden verlaten. Allemaal kleine dingetjes die wel wat beter konden. Misschien als het wat dichter bij huis is zal ik een evenement zoals deze wel bezoeken.