In jaar 1 heb ik mijzelf opgegeven om rondleidingen te geven bij de Wereld Pers Foto, die in 2015/2016 in Groningen te zien was in der Aa kerk. Het was een hele nieuwe ervaring, die toch dicht stond bij het docentschap. Ik mocht diverse groepen leerlingen rondleiden, van studenten tot basisscholieren. Verder waren er ook veel fotografie groepen of andere gemeenschappen die een kijkje kwamen nemen. Voor maar één euro extra konden zij een rondleiding krijgen, dit werd ook erg vaak gekozen. Ik had het erg naar mijn zin. In zijn totaliteit ben ik 45 uur bezig geweest met het rondleiden, organiseren, flyeren, lezingen onderhouden etc.
Yes! World Press Photo 15 komt naar Groningen
Stichting Wereld Pers Foto Groningen kondigt met trots de komst van de tentoonstelling aan.
Vanaf 20 november tot en met 12 december 2015 is de World Press Photo 15 tentoonstelling te zien in de Der Aa-Kerk in Groningen. De tentoonstelling toont foto's van 41 prijswinnaars uit 17 landen in acht verschillende categorieën, waaronder Dagelijks leven, Natuur, Portretten en Sport. De Deense fotograaf Mads Nissen is de jaarwinnaar van deze internationale persfotowedstrijd met een intiem portret van een mannelijk Russisch koppel.
We zijn ontzettend blij dat we dit nieuws met jullie kunnen delen! Want eerlijk is eerlijk, het is elk jaar weer een uitdaging om deze prestigieuze tentoonstelling naar Groningen te halen. Naast de tentoonstelling organiseren wij ook een randprogrammering met lezingen en competities. Lees verder voor meer informatie!
Houd de website in de gaten voor openingstijden en toegangsprijzen.
We need your help!
We zijn de afgelopen maanden druk bezig geweest om alles rondom de tentoonstelling te organiseren. Dit vergt niet alleen veel tijd, er zijn ook kosten aan verbonden. Daarom gaan we dit jaar een crowdfunding actie opzetten via Voordekunst.nl om daarmee de randprogrammering een flinke boost te kunnen geven. Binnenkort zetten we de campagne online. Houd ons dus in de gaten!
Informatiebijeenkomst
Het vrijwilligersteam voor 2015.
Ik heb gekozen voor de educatierol wat inhoudt, dat er rondleidingen worden gegeven waarin informatie over de fotografen en de foto's wordt gegeven. Daarnaast moesten wij scholen een rondleiding geven waarin de leerlingen zelf foto's moesten bekijken en in gaan zien waarom een fotograaf op die manier de foto gemaakt heeft.
In totaal waren er ongeveer 1100 leerlingen van verschillende scholen die rondleidingen kregen.
Het was erg leuk om het verschil te zien tussen leeftijden en hoe kinderen naar foto's kijken. Leerlingen in groep 7 konden veel vertellen over de foto's en gebruikten vaak termen als ''mooi'' of ''lelijk''. Deze konden zij echter wel verklaren. Leerlingen van 15 jaar en ouder hadden moeite om het over een foto te hebben. Zij zagen wat ze zagen en vroegen minder over de foto. Zij lazen het bijschrift en dachten dat het daarbij gelaten kon worden. Leerlingen van 13 jaar konden zichzelf goed verplaatsen in mensen en andere figuren in de foto's. Zij waren redelijk mondig en konden goed begrijpen waarom een foto op die bepaalde manier is gemaakt. De jongere leerlingen luisterden beter naar mijn verhaal dan de wat ouderen. De 15 + leerlingen lagen ook dichter bij mijn eigen leeftijd en waren snel verveeld.
Later gaf ik ook een rondleiding aan twee vrouwen, die zelf ook veel herkenden of wisten wat er bedoeld werd. Voor hen was zowel bijschrift bij de foto belangrijk als wat de foto met hen deed.
Het was een erg leuke ervaring en ik heb er veel van geleerd.
Ik heb gekozen voor de educatierol wat inhoudt, dat er rondleidingen worden gegeven waarin informatie over de fotografen en de foto's wordt gegeven. Daarnaast moesten wij scholen een rondleiding geven waarin de leerlingen zelf foto's moesten bekijken en in gaan zien waarom een fotograaf op die manier de foto gemaakt heeft.
In totaal waren er ongeveer 1100 leerlingen van verschillende scholen die rondleidingen kregen.
Het was erg leuk om het verschil te zien tussen leeftijden en hoe kinderen naar foto's kijken. Leerlingen in groep 7 konden veel vertellen over de foto's en gebruikten vaak termen als ''mooi'' of ''lelijk''. Deze konden zij echter wel verklaren. Leerlingen van 15 jaar en ouder hadden moeite om het over een foto te hebben. Zij zagen wat ze zagen en vroegen minder over de foto. Zij lazen het bijschrift en dachten dat het daarbij gelaten kon worden. Leerlingen van 13 jaar konden zichzelf goed verplaatsen in mensen en andere figuren in de foto's. Zij waren redelijk mondig en konden goed begrijpen waarom een foto op die bepaalde manier is gemaakt. De jongere leerlingen luisterden beter naar mijn verhaal dan de wat ouderen. De 15 + leerlingen lagen ook dichter bij mijn eigen leeftijd en waren snel verveeld.
Later gaf ik ook een rondleiding aan twee vrouwen, die zelf ook veel herkenden of wisten wat er bedoeld werd. Voor hen was zowel bijschrift bij de foto belangrijk als wat de foto met hen deed.
Het was een erg leuke ervaring en ik heb er veel van geleerd.
Verder vonden er ook lezingen plaats.
Deze gingen o.a. over de manier waarop fotografen beeld kunnen manipuleren. Hierbij werden enkele voorbeelden gebruikt van zeer bekende foto's. De lezing was een groot succes, er was veel bekijks.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Susan Aasman geeft een inleiding over beeldmanipulatie die wij dagelijks tegenkomen. Aasman is docent aan de RUG en gespecialiseerd op het gebied van onder andere radio, film en televisie. In de vorm van een quiz worden deelnemers bewust gemaakt van het feit dat wat in de media wordt getoond, niet altijd de waarheid is. Terwijl wij de antwoorden controleren kunnen jullie de World Press Photo 15 tentoonstelling bekijken.
Deze gingen o.a. over de manier waarop fotografen beeld kunnen manipuleren. Hierbij werden enkele voorbeelden gebruikt van zeer bekende foto's. De lezing was een groot succes, er was veel bekijks.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Susan Aasman geeft een inleiding over beeldmanipulatie die wij dagelijks tegenkomen. Aasman is docent aan de RUG en gespecialiseerd op het gebied van onder andere radio, film en televisie. In de vorm van een quiz worden deelnemers bewust gemaakt van het feit dat wat in de media wordt getoond, niet altijd de waarheid is. Terwijl wij de antwoorden controleren kunnen jullie de World Press Photo 15 tentoonstelling bekijken.
Lezing Eddo Hartmann
Op donderdag 3 december zal fotograaf Eddo Hartmann ons vertellen over zijn belevingen tijdens het maken van een fotoreportage in Noord Korea. Hartmaan staat bekend om de intense manier waarop hij architectonische ruimtes in beeld brengt. Hij fotografeert plekken die tot de verbeelding spreken, en opent deze daar waar extreme geslotenheid een rol speelt. Door zijn manier van registreren valt een menselijke aanwezigheid op, een boodschap die zich diep in de locatie bevindt.
Zijn laatste project “Setting the Stage” is een serie over de hoofdstad van Noord Korea, Pyongyang. Met een paar jaar aan voorbereidingen vooraf aan deze serie en een beperkte toegang heeft hij zich tussen zijn toegewezen gidsen bewogen en de ruimte opgezocht. Zijn focus op architectonische vlakken samengesteld uit kleur en textuur maakt het overweldigende idee achter de stad voelbaar. De abstracte eenvoud in Hartmann’s precieze composities lijkt de daadwerkelijke beleving deze maatschappij te spiegelen.
Eddo Hartmann is de eerste westerse fotograaf die toestemming kreeg om foto’s te maken in Pyongyang en daar de foto’s ook mocht exposeren.
Zijn laatste project “Setting the Stage” is een serie over de hoofdstad van Noord Korea, Pyongyang. Met een paar jaar aan voorbereidingen vooraf aan deze serie en een beperkte toegang heeft hij zich tussen zijn toegewezen gidsen bewogen en de ruimte opgezocht. Zijn focus op architectonische vlakken samengesteld uit kleur en textuur maakt het overweldigende idee achter de stad voelbaar. De abstracte eenvoud in Hartmann’s precieze composities lijkt de daadwerkelijke beleving deze maatschappij te spiegelen.
Eddo Hartmann is de eerste westerse fotograaf die toestemming kreeg om foto’s te maken in Pyongyang en daar de foto’s ook mocht exposeren.
De volgende lezing ging over een fotograaf (Eddo hartmann) die bij het Dagblad v/h Noorden werkt. Hij was de eerste westerse fotograaf die Noord Korea mocht bezoeken. In Pyongyang werd streng gecontroleerd wat voor foto's er gemaakt werden. Zo mocht je foto's of beelden van de leiders nooit afsnijden. Ook mochten gebouwen die nog niet af waren niet op de foto. Als toerist kreeg je alleen de mooiste dingen te zien. Je zat in een speciaal hotel op een eiland, zodat je niet zomaar weg kon op verkenningstocht. De reisgidsen zorgden er goed voor dat je niet in aanraking kwam met de armoede, die buiten het geen waar de stad trots op is is verborgen. Overal is sprake van propaganda en men heeft in ieder huis een radio die nooit uit gezet kan worden, wel harder of zachter. Het was erg indrukwekkend om dit te weten te komen, maar toch had ik meer verwachtingen over een lezing waarbij